Η προδοσία, η κακοποίηση, το αίσθημα του ανικανοποίητου και της άνισης μοιρασιάς των συναισθημάτων, το δίνω αλλά δεν παίρνω - τόσο στις ερωτικές όσο και σε κάθε είδους σχέση, γονεική ή φιλική, προκαλούν αισθήματα οργής, θυμού και εσωτερικής σύγχυσης.Πολλές φορές μέσα σε μία σχέση η εκτίμηση για το άλλο άτομο χάνεται λόγω κακής συμπεριφοράς ή έλλειψης επικοινωνίας . Στην περίπτωση που ο ένας άνθρωπος νιώθει αδικημένος , πληγωμένος και πικραμένος αλλά για λόγους όπως η αγάπη, η συνήθεια ακόμα και η σκέψη για εκδίκηση τον κρατούν μέσα στη σχέση, η συγχώρεση ίσως αποτελεί τη μόνη διέξοδο προς την κάθαρση και τη λύτρωση από τα αρνητικά συναισθήματα και την διαιώνιση τους.
Η σημασία της συγχώρεσης στις σχέσεις έχει παραγκωνιστεί παρόλο που τις περισσότερες φορές δρα καθαρτικά και απελευθερωτικά για το απατημένο ή το κακοποιημένο άτομο μέσα σε μία σχέση. Το να συγχωρώ δεν σημαίνει απαραίτητα να δίνω άφεση αμαρτιών στον άνθρωπο που με κακομεταχειρίστηκε, αλλά κυρίως να μπορέσω μέσα μου να δικαιολογήσω ή να απαλλάξω τον εαυτό μου από το βάρος των σκέψεων και συναισθημάτων που με βάζουν στο ρόλο του θύματος. Αυτός ο μηχανισμός βοηθά κυρίως τον άνθρωπο να προχωρήσει και να απαλλαχτεί από τα μόνιμα «γιατί?» που τον βασανίζουν.
Με την προϋπόθεση ότι θέλω να παραμείνω μέσα σε μια σχέση και να μην απομακρυνθώ ή να μην χωρίσω θέλοντας να δώσω και άλλες ευκαιρίες στο άλλο άτομο, στον γονιό ή τον σύντροφο που κάνει λάθη, πρέπει πρώτα να τον συγχωρήσω μέσα μου. Η άρνηση της συγχώρεσης και η απονομή των ευθυνών και των λαθών στον άλλο άνθρωπο δεν οδηγεί πουθενά παρά μόνο σε στασιμότητα και φαυλότητα.
Πριν την απονομή δικαιοσύνης και την προσπάθεια για καλυτέρευση της επικοινωνίας και της ποιότητας της σχέσης μεταξύ δύο ανθρώπων, το μέλος που νιώθει πικραμένο και σε μόνιμη κατάσταση θυμού θα πρέπει να συγχωρέσει. Η μόνη πιθανότητα κάθαρσης από την κατάσταση της μη αντιστρεψιμότητας των πράξεων του παρελθόντος είναι η δύναμη της συγχώρεσης.
πηγή : e-phychology.gr
